Lake Tahoe, Sneeuw.. heel veel sneeuw!

De nieuwe dag was aangebroken en al vroeg waren we wakker.
We moesten ons nog even aanmelden bij de receptie en dat kon tussen 8:00 uur en 11:00 uur.
We gingen om 8:00 uur gelijk maar even, wel zo fijn.

Ontzettend vriendelijk werden we door Devin onthaald. Een vrouw van eind 30 ongeveer. Ze liet ons alles zien en er stond ontbijt. We grepen naar de koffie! Die konden we wel gebruiken.
We keken naar buiten en er lag sneeuw..veel sneeuw.

We kletstsen wat over vanalles en niets en zoals wel vaker in de States het geval is komen alle complot theorien naar boven. Van 11 september tot Fuciechima... hahah! Wel ontzettend gezellig! Het is wel leuk om te horen wat er in de gedachten van andere speelt en hoe ze met bepaalde dingen in het leven omgaan.

We besloten om de auto in te springen en het parcours van de wedstrijd af te gaan rijden en tevens mijn abonnement voor het zwembad te gaan regelen. Zo gezegd zo gedaan, we reden eerst lang het zwembad en vervolgens het parcours af.

Het zwembad is een 8 baans - 25 meter bad. Keurige faciliteiten!
Al snel hadden we alles geregeld en besloten we verder op pad te gaan.
Door de sneeuw en de regen van de dag ervoor, waren we tot de conclussie gekomen dat mijn schoenen NIET waterdicht waren.
Ik heb deze schoenen al een tijdje, en we bekeken de zool van de schoen..
Mee,.. die kon je ombuigen en dan stond er een grote diepe scheur wijt open! Mmm misschien waren deze schoenen toch wel een beetje aan zijn einde. En om nou de hele dag met weer zeiknatte voeten te gaan rondlopen? Dat was niet handig.
We gingen dus ook "even" opzoek naar een schoenenwinkel.
Tahoe en omgeving is dus een echt gehucht. Je hebt er niet super veel.. wat eetgelegenheden, wat sport/ski gelegenheden en hotels/verblijven, maar een grote mall was er niet te vinden.
Na lang zoeken vonden we een kleine winkel met bijna meer personeelsleden dan schoenen. Er was niet veel keus, maar met 1 paar schoenen kwam ik de tijd hier wel door. Ze zijn niet zo heel lelijk en zaten prima. De prijs... 149 dollar? Daag... ga ik er echt niet voor uit geven! Toen zagen we een kaartje aan de doos hangen! 80% korting!
Nou zegt Pat, daar hoef je niet voor te laten.
aarDat was dus geslaagd.

Vervolgens vervolgende we onze route over het parcours. Het is een pittige route. Het eerste stuk is goed te doen, wel wat klimmetjes maar voor mijn gevoel niet te gek. Tot dat we de 267 afreden. Het is het zwaarste stuk van de route, en dat wist ik al, maar dat is het ook echt.
Het heeft hele lange stukken met een klim en sommige stukken zijn dan ook echt behoorlijk steil. Dat zal dus echt nog pittig worden. Gelukkig zit er ook een hele lange afdaling in. Ik hoop dat ik daar dan weer wat kan uitrusten! Althans.. mijn benen, want die moeten daarna natuurlijk nog een marathon lopen.

Gedurende de dag trok de sneeuw weg, de zon was in grote getale de hele dag aanwezig wat de dooi goed in zetten. Gelukkig was het ook helemaal niet meer glad op de weg en konden we ook gewoon lekker rijden, zonder rekening te houden met het wegdek.

Hopelijk blijft de sneeuw verder weg. De komende dagen verwachten ze nog wel wat sneeuw, en nog 1 dag een flink pak. Hopelijk valt het allemaal mee.
Als het goed is ga ik morgen in ieder geval een stuk de fiets op. Even kijken hoe ik dat ga ervaren. Het wegdek moet natuurlijk wel helemaal goed zijn, bij twijfel wacht ik liever een paar dagen dan een valpartij.

Vandaag besloot omwille van de omstandigheden nog maar niet op de fiets te springen maar een run te doen van 1 uur.
Ik ben een beetje in de buurt van het hostel gebleven en heb wat kleine klimmetjes meegepikt. Helaas had ik de pech dat mijn kuiten nog niet altijd even goed mee willen werken. Ik ben er begin van dit seizoen een beetje mee begonnen en is nog niet helemaal over. Een blessure wil ik het zeker niet noemen, maar wel iets wat me soms wat tegen werkt bij het lopen.
Iets waar we dus wel even aandacht voor moeten houden, maar niets verder in de weg staat. Alles met mate en een gezonde goede opbouw is en blijft belangrijk.
Het lopen viel me des al niet te min niet tegen en heb goed gelopen.
Zeker van de hoogte had ik niet echt last zo leek het. Het voelde niet dat het me meer moeite kosten om zuurstof binnen te halen of dat ik sneller vermoeid was. Dus dat is wel fijn.

Na het lopen heb ik even lekker mijn rust gepakt. Even een warme douche en plat gegaan. Patrick heeft ondertussen een paar zakelijke mails beantwoord en gesocialized in de gezamenlijke ruimte.


Het was ondertussen tijd voor avond eten.
We hadden deze middag samen even wat boodschappen gedaan. Wel zo makkelijk en omdat ik hier nog 3 weken zit ook maar gelijk wat meer gehaald. Hoef ik er niet mee te zeulen als ik straks zonder auto zit.
Het eten was zo gereed. We hebben hier een prachtige gezamenlijke ruimte met een grote uitgebreide keuken.
Dat is fijn, kunnen we gewoon zelf koken en kan ik de komende weken ook gewoon normale fatsoenlijke maaltijden eten.

We hebben wrap met zalm, sla, philidelphia en avocado gegeten.
Een hele hap, maar wel gezond en ontzettend lekker ;-)

Nu is het tijd om weer te gaan tukken!
Ik wilde jullie ook dit verslag niet onthouden!