Niet leuke dag, maar dat wisten we op voorhand...

Vandaag was geen leuke dag, maar dat wisten we natuurlijk al een tijd geleden.
Vandaag was de dag dat Patrick toch echt weer naar Nederland zou gaan en ik hier in Tahoe zou blijven.
Al vroeg ging de wekker en kwam er naast me beweging in. Patrick kroop nog 1x even lekker tegen me aan, waarna hij uit bed sprong en onder de douche ging. Daarna ging hij gauw nog even wat ontbijten en ik bleef nog even in bed liggen. De koffer hadden we de dag daarvoor al ingepakt en stond al klaar dus het was inpakken en wegwezen voor hem geblazen.

Toen hij terug kwam van het ontbijtje was het dan toch echt tijd om weg te gaan. De koffer werd naar de deur geschoven en ik kreeg nog een hele dikke knuffel. Tot over een paar nachtjes zei hij lief.
Tsja, een paar nachtjes? Halleluia.. dat zijn er geen paar hoor lieverd!
Ik weet het, heb het zelf geregeld en op me afgeroepen, maar ben er toch niet zo goed in! In afscheid nemen dan, en al helemaal niet van mijn liefdesbeer.

Hij ging de deur uit naar de auto en ik bleef in de kamer. Dat vond Patje fijner, ... anders zou ik het toch alleen maar koud krijgen. Het vroor ondertussen nog 3 graden, dus ja, koud was het wel.
Ik bleef in bed achter, alleen , dikke tranen! Ik wilde niet dat hij weg ging.
Zal ik de verzekering bellen en zeggen dat je niet kan? Dat je ziek bent en dat je over 20 dagen wel een andere vlucht neemt? Nee Petje vond het allemaal maar geen goed idee.
Hij moest echt gaan.

Ik denk dat ik nog nooit zo'n snelle wissel heb gehad, ik sprong uit bed en trok snel een trui over mijn hoofd, en mijn trainingsbroek aan. Schoot in mijn sportschoenen en rende naar buiten. Patrick had net de ramen van de auto schoon gemaakt en de koffer in de auto gegooid en wilde instappen om weg te gaan! Nee niet weg gaan riep ik nog! En gaf hem nog een laatste heleeeeeeee dikke knuffel waar hij het de komende 20 dagen mee moest uithouden.

En toen... toen reed hij echt weg.. de rode auto verdween uit het zicht en ik ging met nog meer dikke tranen terug richting die eenzame en lege kamer. Het kussen rook nog naar hem, het bedje was nog een beetje warm. Daar lag ik dan alleen...
Er zijn in het leven van die momenten dat je je echt even heel zielig en verdrietig voelt. Nou, ik kan je melden dit was er een.
Ik besloot maar te gaan slapen, had de halve nacht wakker gelegen omwille van zijn vertrek en wilde alleen maar naar hem kijken. Want ja straks ging hij weg. Dus moe was ik wel, en in combinatie met dikke tranen wil dat helemaal wel. Ik ben dus nog even tot 9:00 uur terug in slaap gevallen.
Toen werd ik wakker.. alleen, en vond dat ik toch echt aan de bak moest.
Na me aangekleed te hebben en mijn sportspullen bij elkaar gezocht te hebben en mijn schema en voorbereidingen voor de trainingsdag te hebben bekeken, besloot ik toch maar even wat te eten.

Vandaag stond een redelijk pittig stukje op het programma. Niet zo zeer qua inhoud, maar wel qua duur. Het totaal vandaag was 2:20 min. Dat is zonder eten toch net wat te veel besloot ik.
Ik kwam binnen en Devin, het meisje van het hostel, had al veel praatjes.
Ze begon met hoe het gaat? Dat doen ze hier natuurlijk standaard. Ik zei dus so so, en vertelde dat Patrick weer naar NL terug was. De tranen kwamen omhoog, maar wist ze nog net te onderdrukken. Ow that sucks.. Yups, that really does!

Ik dook om de tranen te onderdrukken maar snel de boodschappen in en haalde men pot chocopasta en 2 boterhammen naar boven, die toatste ik snel en werkte die naar binnen, Aan mijn yoghurt kwam ik niet toe, want Devin, het meisje van het hostel had veel te vertellen. Ach het leidde wel weer een beetje af. Toen snel mijn spullen gegrepen en naar de bushalte gelopen. jaja, geen auto meer betekent met de bus.
Dat is voor mij altijd een grote uitdaging. Om de een of andere reden wist ik als jonge meid altijd de verkeerde bus te nemen of verkeerd uit te stappen. meestal te laat ;-)
Deze keer ging ik er vol vertrouwen tegen aan. Het moest en zou me gaan lukken. Ik stond al aan de juiste kant, en was 2 min volgens schema te vroeg bij de halte. Gelukkig had de bus wat vertraging en kwam 2 min later dan gepland aan. Prima!
Ik stapte in en verdronk weer even heerlijk in mijn verdriet.. "Hier ben ik gisteren met Patje nog langs gereden, en ook kijk wat mooi... maar nu ziet Patje het niet!". Uiteindelijk wist ik net voordat we de halte voorbij reden aan het koortje te trekken en de bus stopte bij de halte. Ze keek een beetje boos of gepikeerd in de spiegel. Volgens mij trok ik iets wat laat aan het koortje.

Ook deze keer wist ik deze rit mijn waterlanders binnen te houden en wandelde ik richting het sportcentrum. Het was een prachtige dag, wel nog iets wat fris in alleen een trui, maar de zon scheen volop!
Ik ging er in de sportschool vol tegen aan! Ook deze keer kon ik de humor van binnen sporten wel weer even in zien.
Vandaag was er zelfs een mannetje met rollator aan het sporten! Hij ging keurig stuk voor stuk alle fitnessapparaten af met zijn rolator voor zich uit. Was echt hilarisch om te zien. Zodra hij dan bij een apparaat eenmaal zat, want dat koste toch ook wel veel energie, ging hij zoveel kracht hij had er toch echt nog goed tegen aan.
Leuk om te zien!

Helaas had ik tijdens mijn training minder geluk.
Ik had vandaag een 4x 20 min fietsen - 10 min lopen combi + 20 min core op het programma. Ik maak daarbij gebruik van een spinningsfiets die je even op hoogte etc moet instellen.
Het fijnste is dan dat ik telkens op die reeds ingestelde fiets terug kan springen zonder dat ik hem weer opnieuw moet instellen omdat er een ander op heeft gezeten. Nu had ik de pech dat 2 min voor mijn wissel een oud vrouwtje wel even hip op dat ding wilde gaan doen.
Ik dacht nog... als dat maar goed gaat. Het begon goed. Ik kon het vanaf dichtbij aanschouwen, de fiets stond voor me, en ze wilde het zadel in hoogte verstellen. Maar dat wilde niet lukken.. ze liep is om de fiets heen (er staan er 2) en keek toen naar die andere. Ik dacht YES! Zo is mijn wissel en dan spring ik snel weer op "mijn" fiets. Helaas in die kleine 2 minuten tijd had ze iemand gecharterd om zich even te laten helpen. en hop daar ging het zadel naar beneden. Shoot!!!!
Nu moest ik dus toch die andere fiets weer instellen.
Mijn wissel was in gezet en ik schoot af op die andere fiets. Ik ken die vrouw een beetje venijnig aan en met een gemeen lachje stelde ik de fiets zelf snel en eenvoudig in! En hop, weg was ik voor de volgende 20 minuten. Ze had blijkbaar in de gaten dat ik niet lief gekeken had en binnen 5 min was ze dan ook weer van de fiets af. Een lekker opwarmertje noem ik het maar!

Wat ook wel grappig is om te melden is dat er achter het fitnessgedeelte een basketbal zaal achtig iets is. Er wordt in ieder geval fanatiek door lokale jongeren en ouderen samen gebasketbald. Uiteraard gebeurd dit zonder t-shirt aan, want anders is het niet sexy.
Het is leuk als je dan terug loopt richting de kleedkamers en heel even blijft staan kijken. Je ziet de mannetjes gelijk ontstaan, de haantjes, de zie mij is even stoer en sexy zijn! Sommige zie je ook even kijken, lachen, bij sommige komt er zelfs een HI uit. Hahahah te grappig gewoon! Ik liep vervolgens de kleedkamer in.
Daar greep ik mijn telefoon op zoek naar berichtjes van Patje. Die ik natuurlijk had! De auto was ingeleverd en hij was ondertussen de cheescakefactory aan het leegeten geweest. :-) Heel goed lieverd! hahaha

Toen ik daar eenmaal zat na te zweten liep er een meisje de kleedkamer in. Een heel iel meisje, niet heel lang van stuk en het eerste wat ze zei "I'm so tired". Ok, dacht ik nog.. dat is een lekker begin van je training.

Ze ging zich omkleden en ik zat nog druk met mijn mobiel te spelen. Ondertussen mijn spullen uit de locker gehaald en ging me langzaam richting de uitgang begeven. Toen viel me op dat het meisje haar zwemspullen had aangetrokken een badmuts op zetten. Gewone huis tuin en keuken zwemmers zetten doorgaans geen badmuts op, dus vroeg haar of ze voor iets specifieks trainde. Ze vertelde dat ze triatleet was en trainde voor de ironman... in Lake Tahoe! Yeaasshhh een buddy dacht ik gelijk! Ik liet me mijn shirt zien die ik aan had, die van Miami namelijk en vertelde haar dat ik ook triatleet ben en aan het trainen ben voor Tahoe.
Het klikte wel en vertelde haar dat ik zondag 5 uur moet fietsen en rondje lake wilde doen. Misschien of ze zin had om mee te gaan. Ze had al afgesproken met een groepje triatleten om te gaan rijden, en dat was of rondje meer of iets verder op ergens een plek waar het goed trainen was zonder veel verkeer. Ah, dat klinkt niet verkeerd. Als ik wilde mocht ik wel mee. Nou euhh heb geen auto antwoordde ik. Nah, dat was allemaal geen probleem en als ik zin had. We hebben facebook uitgewisseld en spraken af om nog even contact te hebben over zondag. We hebben al wat berichtjes uitgewisseld en zoals het er nu uitziet, ga ik zondag met hun mee fietsen! Ben heel benieuwd! Eenmaal terug gekomen op de kamer heb ik mezelf voorzien van nog even wat te eten. Een beetje yoghurt ging er in , maar veel trek had ik niet. Ik plofte neer op de kamer waar ik met Patje nog wat berichtjes heb uitgewisseld. Ondertussen heb ik wat dingen gedaan op de laptop en besloot ik toch maar om 5 uur een wasje te gaan doen. Zo gezegd zo gedaan, even een wasje gedaan en toen richting de keuken om wat te gaan eten. Al met al was ik om 20:00 uur klaar met alles en heb ik pasta gegeten. Ik had veel saus klaar gemaakt die ik in bakjes gedaan heb voor in de vriezer. Zo kan ik de komende weken snel wat eten grijpen zonder uren in de keuken te moeten staan en toch een voedzame maaltijd te hebben. Jajaj, je ziet het, Lies is vooruitdekend :-)

Vanavond nog even geïnternet (Patje zijn vlucht online volgen natuurlijk) en nog wat werk gedaan en mijn blogje gemaakt.
Nu is het echt nappie time! Mijn ogen vallen dicht. Hopelijk kan ik beetje slapen zo in mijn eentje ...

Knuffel!